Аўчыннікаў Аляксей Пракопавіч нарадзіўся 1 кастрычніка 1925 года ў сяле Еліхаўка Бузулукскага павета Арэнбургскай губерніі. Служыў камандзірам узвода 17-га зенітнага артпалка да кастрычніка 1945 года. Удзельнічаў у баях у складзе I-га Беларускага фронту.
У 1943 г. Аўчыннікаў Аляксей Пракопавіч скончыў Дзержавінскую СШ і пайшоў на фронт.
Са студзеня па красавік 1943 года быў салдатам 76-га зенітнага палка Паўднёва-Уральскай ваеннай акругі. У красавіку 1943 года быў накіраваны ў Севастопальскае вучылішча зенітнай артылерыі ва Уфу. Пасля заканчэння вучылішча ў маі 1944 года быў накіраваны ў камандзіроўку ў якасці афіцэра-артылерыста ў падраздзяленні Войска Польскага, дзе служыў камандзірам узвода 17-га зенітнага артпалка да кастрычніка 1945 года. Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, ордэнам «Krzyż Walecznych», медалямі «За ўзяцце Берліна», «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941- 1945 гг.», Медалём Польскай Народнай Рэспублікі «Zasłużonym na polu chwały».
У 1965-1974 гадах - старшы выкладчык кафедры гісторыі СССР і БССР, у 1967-1972 гадах - дэкан гісторыка-педагагічнага факультэта ў Гродзенскім педагагічным інстытуце імя Янкі Купалы.
З кнігі «Вялікая Айчынная вайна ў лёсах супрацоўнікаў Купалаўскага ўніверсітэта», аўтар-складальнік - Андрэй Гецэвіч.