Андрэй Іванавіч Сцепаненка нарадзіўся ў 1902 годзе ў вёсцы Шчураўка Лепельскага павета Віцебскай губерні.
Андрэй Сцепаненка ня быў прызваны на фронт як інвалід 2-й групы. У пачатку Вялікай Айчыннай вайны з сям'ёй ён быў эвакуіраваны ў мардоўскіх АССР, дзе выкладаў рускую мову ў сярэдняй школе, працаваў у калгасе. У сакавіку 1942 года прызваны ў Чырвоную Армію Рузаеўскім райваенкаматам Мардоўскай АССР. Быў залічаны ў асобны 20-ы мотастралковы танкавы батальён 5-й асобнай брыгады Заходняга фронту. Затым пераведзены ў роту аўтаматчыкаў 407-га стралковага палка 28-й стралковай дывізіі. Неаднаразова ўдзельнічаў у баях з немцамі. Быў паранены і кантужаны ў 1942 годзе ў раёне г. Гжатск. Пасля шпітальнага лячэння прызнаны нестраявым і знаходзіўся ў 4-м асобным батальёне для тых, хто здаравее. У 1945 дэмабілізаваны.
Андрэй Іванавіч Сцепаненка ўзнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені, медалём "За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941 - 1945".
З 1945 па 1961 год Андрэй Сцепаненка працаваў выкладчыкам кафедры рускай і беларускай мовы нашай ВНУ.
З кнігі «Вялікая Айчынная вайна ў лёсах супрацоўнікаў Купалаўскага ўніверсітэта», аўтар-складальнік - Андрэй Гецэвіч.
Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы